ме́лка,
1. Прысл. да мелкі.
2. у знач. вык. Пра нязначную глыбіню. Тут мелка, лодка на пясок сядзе.
•••
Мелка плаваць гл. плаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мато́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Маторная лодка. На воднай роўнядзі сям-там цямнеюць рыбацкія маторкі. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даўбёнка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Пасудзіна, лодка і пад., зробленая з суцэльнага куска драўніны. Пераехаць раку на даўбёнцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дашча́нік, ‑а, м.
Разм.
1. Памяшканне, будыніна з дошак. За сценамі дашчаніка грукацеў цягнік. Савіцкі.
2. Пласкадонная лодка або невялікае рачное судна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
утро́х, прысл.
У колькасці трох чалавек (толькі пра мужчын або толькі пра жанчын). Лодка кранулася, і мы ўтрох узяліся за спінінінгі. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лодзь ’маленькая лодка, човен’ (Бяльк.), лодка, лотка ’човен, невялікае судна’ (ТСБМ, Яруш., Бяльк., Бес., ТС, Сл. ПЗБ), ’лёгкая з тонкімі сценкамі лодка, зробленая з аднаго кавалка дрэва (асіны) > (Маш.). Укр. лодь, рус. лодка, валаг. лодия, ладья, паўн. ладейка, лодейка; ст.-рус. лодья, лодъка, польск. łódź, łodzja, палаб. lüdʼa, н.-луж. łoż, u̯oś, в.-луж. łódź, чэш., славац. loď — пераіначанне прасл. oldi/oldьji (oldьja). Параўн. славен. ládja, серб.-харв. ла̂ђа, макед. лаѓа, балг. ладя, ст.-слав. алъдии, ладии. Роднасныя і.-е. адпаведнікі: літ. aldijà, eldijà, eldís, швед. ålla, дац. aalde, olde ’карыта’, нарв. olda, olle ’вялікае карыта’. Больш падрабязна гл. Фасмер, 2, 510. Сюды ж бел. лодачкі ’жаночыя туфлі без шнуркоў’ (ТСБМ; хойн., Мат. Гом.), лодочка ’спосаб завязвання хусткі’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зы́бкий
1. зы́бкі; (неопределённый — ещё) невыра́зны;
зы́бкая волна́ зы́бкая хва́ля;
зы́бкая пове́рхность мо́ря зы́бкая паве́рхня мо́ра;
зы́бкие очерта́ния невыра́зныя абры́сы;
2. (колеблющийся, неустойчивый) хі́сткі;
зы́бкая ло́дка хі́сткая ло́дка;
зы́бкий ум хі́сткі ро́зум;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пласкадо́нак ’лодка з дошак’ (барыс., Стан.), рус. плоска- дой ’баркас’. Да плоскі і дно (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гандо́ла, -ы, мн. -ы, -до́л, ж.
1. Венецыянская лодка з навесам або каютай для пасажыраў.
2. Карзіна для пасажыраў паветранага шара, а таксама памяшканне для людзей у аэрастаце або дырыжаблі.
3. Таварны вагон з люкамі ў падлозе для высыпання грузу.
|| прым. гандо́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
байда́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
1. Памянш. да байдара; невялічкая байдара.
2. Спартыўная адна- або двухмесная лодка з закрытым верхам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)