дрывасе́к, ‑а, м.
1. Той, хто сячэ лес на дровы, займаецца нарыхтоўкай дроў. Набыў .. [Арцём] пілу і сякеру, зрабіўся дрывасекам. Бядуля.
2. Жук, лічынкі якога кормяцца драўнінай; вусач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́лкі I
1. (легко раскалывающийся) ко́лкий;
~кія дро́вы — ко́лкие дрова́;
2. см. калю́чы
ко́лкі II ко́лкий, язви́тельный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сасно́вы в разн. знач. сосно́вый;
~выя дро́вы — сосно́вые дрова́;
с. стол — сосно́вый стол;
с. бор — сосно́вый бор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Сто́лкі ‘прыстасаванне, на якім пілуюць дровы, дошкі’ (Сл. Брэс., Сл. рэг. лекс., Чэрн.). Запазычанне з польск. stołek, stołki ‘тс’ < stół (гл. стол).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трэ́снік ‘дрывотня, месца каля хлява, дзе сякуць дровы’ (Сцяшк., Серб., Сл. ПЗБ; рагач., бабр., ЛА, 1). З ⁺трэск‑нік, да трэ́ска (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абко́лак, ‑лка, м.
Тое, што адколваецца, адшчэпліваецца ад чаго‑н. з дапамогай сякеры, молата і пад. Вяршаліна сасны ды абколкі пайшлі на іншыя гаспадарчыя патрэбы ды дровы. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Траско́ўнік ‘дрывотнік’, ‘месца на двары, дзе сякуць дровы’ (Мат. Гом., Мат. Маг.; бялын., Нар. сл., ЛА, 1), ‘дробныя трэскі, смецце’ (Ян.), траско́ўня ‘дрывотнік’ (Мат. Гом.), траско́ўя ‘месца, дзе колюць дровы’ (Бяльк.), трасо́чнік ‘месца, дзе сохнуць трэскі’ (Сцяшк., Янк. 2), трасо́чнік і трасо́тнік ‘месца, дзе колюць дровы і куды высыпаюць смецце’ (Сл. ПЗБ), ‘смецце’ (Мат. Гом.), ‘перагной на дрывотні, які вывозяць на поле, на агарод’ (докш., Янк. Мат.), ‘дробныя трэскі, рознае смецце пад паветкай’ (Янк. 2). Вытворныя ад трэ́ска (гл.). Параўн. рус. дыял. тресо́чник ‘перагной з трэсак і бур’яну’, якое Мюленбах і Эндзелін (4, 223) параўноўваюць з літ. trèšti ‘гніць’, лат. tresêt ‘тс’, гл. Фасмер, 4, 100.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
проколо́тьII сов. (провести какое-л. время, занимаясь колкой) пракало́ць;
весь день проколо́ть дрова́ уве́сь дзень пракало́ць дро́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разгоре́ться сов., в разн. знач. разгарэ́цца;
дрова́ разгоре́лись дро́вы разгарэ́ліся;
глаза́ разгоре́лись во́чы разгарэ́ліся;
бой разгоре́лся бой разгарэ́ўся.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пашыпулі́ць ’пайсці малымі крокамі’ (свісл., Сцяшк. Сл.). Да па‑ і шыпу ліць ’дробна шчапаць, калоць дровы’-Сшьші/лб ’трэска, аскепак’ < літ. šipulys ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)