фасфа́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фасфату; які мае ў сваім складзе фасфат. Фасфатныя ўгнаенні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цемнатва́ры, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае смуглявы, цёмны твар.

2. Які мае колер твару, уласцівы негроіднай расе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шты́фтавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да штыфта; змацаваны штыфтамі; які мае штыфты. Штыфтавае злучэнне. Штыфтавая малатарня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эжэ́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эжэктара, які мае ў сваім саставе эжэктар. Эжэктарная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погна́ться пагна́цца;

◊

за двумя́ за́йцами пого́нишься, ни одного́ не пойма́ешь посл. хто зашма́т жада́е, той нічо́га не ма́е; за сем рабо́т бярэ́цца, а ні адна́ не ўдае́цца; хто два за́йцы го́ніць, ніво́днага не здаго́ніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разры́ть сов.

1. раскапа́ць, мног. параско́пваць; (рылом — о животных) разры́ць, мног. паразрыва́ць;

2. (привести в беспорядок) разг. раскапа́ць, мног. параско́пваць, развярну́ць, мног. паразваро́чваць;

он разры́л все мои́ ве́щи ён раскапа́ў (развярну́ў) усе мае́ рэ́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прутко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прута; зроблены з прутоў (у 2 знач.). Прутковы каркас.

2. Спец. Які мае форму прута. Прутковае жалеза.

3. Які мае адносіны да прутка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фры́завы ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фрыза ​1, які мае фрыз. Фрызавы паверх.

фры́завы ​2, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да фрызу ​2; пашыты з фрызу. Фрызавая куртка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лашчо́нец, лашчоніц ’падхалім, падліза’ (Бяльк.). Утворана ад лашчыць (гл.). Дзеяслоў лашчоніцца ’лашчыцца (пра падхаліма)’ мае адыменнае ўтварэнне. Аб суфіксе ‑онец гл. Сцяцко, Афікс. наз., 26–27.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Малажа́ва ’чалавек, які молада выглядае’, ’расліна, якая мае добры выгляд’ (КЭС, лаг.). Бел. рэгіяналізм, утвораны ад прыметніка маладжа́вы. Аналагічна ўкр. бук. молоджа́ва, молоджя́ва ’моладзь, маладыя людзі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)