бура́чнікавыя, ‑ых, адз. няма.

Сямейства двухдольных раслін, да якіх адносяцца незабудкі, медуніцы, геліятроп, агурочная трава і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ха ж. мы́шка, подмы́шка;

пад па́хамі (па́хай, па́хі, па́ху) — под мы́шками (мы́шкой, мы́шки, мы́шку);

трава́ па па́хі — трава́ до мы́шек (до подмы́шек);

◊ ла́хі пад па́хі — ша́пку в оха́пку; убира́ться восвоя́си

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выга́рышча, ‑а, н.

Выгаралае месца ў лесе, на балоце; пажарышча. Дождж абмые выгарышча — трава пойдзе маладая расці. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад касіць.

2. у знач. прым. Скошаны. Кошаны луг. Кошаная трава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лю́цік, ‑у, м.

Тое, што і казялец. Невысокая трава паабапал стракацела жоўтымі люцікамі, ружовымі смолкамі, сінімі званочкамі. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приле́чь сов., в разн. знач. прыле́гчы; (облечь — ещё) прыста́ць;

приле́чь на крова́ть прыле́гчы на ло́жак;

трава́ прилегла́ трава́ прылягла́;

пла́тье хорошо́ прилегло́ к фигу́ре суке́нка до́бра прыле́гла (прыста́ла) да фігу́ры (да ста́ну).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гаралы

1. прич. вы́горевший;

на ~лым ме́сцы расла́ малада́я трава́ — на вы́горевшем ме́сте росла́ молода́я трава́;

2. в знач. прил. вы́горевший, вы́горелый;

в. на со́нцы рукза́к — вы́горевший (вы́горелый) на со́лнце рюкза́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сакаві́ты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае шмат соку.

Сакавітыя суніцы.

Сакавітая трава.

2. перан. Яркі, свежы, каларытны.

Сакавітыя фарбы.

3. перан. Пра гук, голас: прыемны, звонкі, гучны.

С. смех.

4. перан. Пра словы, мову: трапны, вобразны.

Сакавітае слова.

Сакавітая мова вёскі.

|| наз. сакаві́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́ша, ‑ы, ж.

Абл. Трава, якая асталася на зіму не скошанай. Хадзіў [пастух] паглядзець, можа дзе вішы асталося накасіць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’яда́льнасць, ‑і, ж.

Ступень з’ядання корму жывёлай. Лепшай па пажыўнасці і з’ядальнасці трава бывае ў чэрвені, да пачатку цвіцення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)