ві́ша, ‑ы, ж.
Абл. Трава, якая асталася на зіму не скошанай. Хадзіў [пастух] паглядзець, можа дзе вішы асталося накасіць. Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)