адстаю́чы, ‑ая, ‑ае.
1. Які не спраўляецца з выкананнем плана, задання і інш.; які мае дрэнныя паказчыкі, адзнакі ў працы, вучобе. Адстаючы калгас. Адстаючы ўчастак. Адстаючыя вучні.
2. у знач. наз. адстаю́чы, ‑ага, м.; адстаю́чая, ‑ай, ж. Той (тая), што не спраўляецца з выкананнем плана, задання і пад.; той (тая), што мае дрэнныя паказчыкі, адзнакі ў працы, вучобе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наро́джаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад нарадзіць.
2. у знач. наз. наро́джаны, ‑ага, м.; наро́джаная, ‑ай, ж. Той (тая), хто нарадзіўся.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суро́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад сурочыць.
2. у знач. наз. суро́чаны, ‑ага, м.; суро́чаная, ‑ай, ж. Той (тая), каго сурочылі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тавары́скасць, ‑і, ж.
Уласцівасць таварыскага. Андрыян і сам не ведае, з якога моманту пачалося пачуццё, дзе тая мяжа паміж таварыскасцю і каханнем. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сыр’ё ’ўсё наогул сырое’, ’не высахлае’ (Нас.), ’уся садавіна і тая гародніна, якую ядуць сырой’ (Варл.), ’сырыя дровы; садавіна, гародніна’ (Юрч. Вытв.). Зборны назоўнік ад сыры, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
лю́ты I прил. лю́тый, свире́пый, жесто́кий; зве́рский;
~тая злосць — лю́тая зло́ба
лю́ты II м. февра́ль
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зубча́сты в разн. знач. зу́бча́тый;
~тае ко́ла — зу́бча́тое колесо́;
~тая града́ гор — зу́бча́тая гряда́ гор
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перава́лісты (то в одну, то в другую сторону) перева́ливающийся, перева́листый;
~тая хада́ — перева́ливающаяся (перева́листая) похо́дка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скры́ты
1. скры́тый; утаённый; см. скрыць;
2. (о характере) см. скры́тны;
○ ~тая ка́мера — скры́тая ка́мера
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
я́касць, -і, ж.
1. Характэрная адзінка, істотная ўласцівасць, якая адрознівае адзін прадмет ці з’яву ад другіх.
Колькасць і я.
Пераход да новай якасці.
2. Тая або іншая ўласцівасць, годнасць, ступень прыгоднасці каго-, чаго-н.
Я. работы.
Я. прадукцыі.
Выдатная я.
Высокія душэўныя якасці.
◊
У якасці каго-чаго, прыназ. з Р — як хто-, што-н.
Прысутнічаць у якасці наглядальніка.
|| прым. я́касны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Якасныя змены.
Якасныя адрозненні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)