белару́сы, -аў, адз. -ру́с, -а, м.

1. Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Рэспублікі Беларусь.

2. Грамадзяне Рэспублікі Беларусь.

|| ж. белару́ска, -і, ДМ -ру́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. белару́скі, -ая, -ае.

Беларуская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хака́сы, -аў, адз. хака́с, -а, м.

Цюркскі народ, які жыве ў Рэспубліцы Хакасіі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. хака́ска, -і, ДМ -ка́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. хака́скі, -ая, -ае.

Хакаская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасі́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

Невялікая тонкая каўбаска, якая вырабляецца са здробленага варанага мяса жывёлы або птушкі (або яго заменнікаў) і звычайна ўжыв. пасля тэрмічнай апрацоўкі.

|| прым. сасі́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рады́ска, -і, ДМ -ды́сцы, мн. -і, -сак, ж.

Агародная расліна сямейства крыжакветных з ядомым круглым або падоўжаным коранем, звычайна белай або чырванаватай мякаццю і чырвонай скуркай.

Салат з радыскі.

|| прым. рады́скавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Пэ́ньдзік ’мясцовая назва печкура’ (д.-гарад., Звязда, 1995, 21 сак.). Лакальнае ўтварэнне ад пэндзіць ’гнаць, даганяць’ (гл.), магчыма, пад уплывам пудзіць ’палохаць’, параўн. пудзік ’верабей’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

негрыто́сы, ‑аў; адз. негрытос, ‑а, м.; негрытоска, ‑і, ДМ ‑тосцы; мн. негрытоскі, ‑сак; ж.

Агульная назва некалькіх этнічных груп Паўднёва-Усходняй Азіі.

[Ісп. negritto, памянш, ад negro, мн. negrittos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хака́сы, ‑аў; адз. хакас, ‑а, м.; хакаска, ‑і, ДМ ‑касцы; мн. хакаскі, ‑сак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Хакаскай аўтаггомнай вобласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыпі́ска, -і, ДМ -пі́сцы, мн. -і, -сак, ж.

1. гл. прыпісаць.

2. Дадатак да напісанага.

П. другім чарнілам.

3. часцей мн. Заведама завышаныя, несапраўдныя паказчыкі поспехаў вытворчасці, выканання плана і пад.

Барацьба з прыпіскамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эскімо́сы, -аў, адз. -мо́с, -а, м.

Народ, які складае карэннае насельніцтва тэрыторыі ад Грэнландыі, палярнага ўзбярэжжа Паўночнай Амерыкі да ўсходняга краю Чукоткі.

|| ж. эскімо́ска, -і, ДМ -мо́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. эскімо́скі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папуа́сы, ‑аў; адз. папуас, ‑а, м.; папуаска, ‑і, ДМ ‑пуасцы; мн. папуаскі, ‑сак; ж.

Карэннае насельніцтва Новай Гвінеі і некаторых другіх астравоў Меланезіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)