калідо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Праход, які злучае асобныя часткі кватэры, будынка.
2. перан. Вузкая, доўгая прастора, якая злучае сабой што-н., праход.
Горны к.
Паветраны к.
|| прым. калідо́рны, -ая, -ае.
Калідорная сістэма.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паблы́тацца, ‑аецца; зак.
Пераплесціся паміж сабой, пераблытацца, зблытацца. Ніткі паблыталіся. □ [Барада] паблыталася густымі кучаравымі ніткамі. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перала́яцца, ‑лаюся, ‑лаешся, ‑лаецца; зак.
Палаяцца з усімі, многімі або паміж сабой (пра ўсіх, многіх).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кара́льны, ‑ая, ‑ае.
Які падлягае пакарання), цягне за сабой пакаранне. Каральны ўчынак. Каральнае парушэнне законнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дасяга́льны, ‑ая, ‑ае.
Такі, якога можна дасягнуць, які можна ажыццявіць. Ставіць перад сабой дасягальныя мэты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ра́дый, ‑ю, м.
Радыеактыўны хімічны элемент, які ўяўляе сабой серабрыста-белы бліскучы метал. Выпрамяненне радыю.
[Ад лац. raduis — прамень.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рарытэ́т, ‑а, М ‑тэце, м.
Рэдкая рэч, якая ўяўляе сабой музейную каштоўнасць; рэдкасць. Калекцыя рарытэтаў.
[Ад лац. raritas, raritatis — рэдкасць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сі́дар ‘мяшок’, ‘абед, які бяруць з сабой’ (Мат. Гом.), ‘заплечны мяшок або наогул усё тое, што вязеш з сабой’ (Ян.), ‘вялікая сумка, з якой арыштант вандруе па этапах’ (Наша Ніва, 1996, 2 верас.), сідор ‘клунак з ядою’ (Куч.). Паводле Барташэвіча (Rozprawy Slawistyczne, 1993, 7, 63 і наст.), рус. си́дор ‘мяшок’ ад уласнага імя Сидор < Исидор, параўн. больш матываванае ўкр. аргат. мі́хась, міха́лок ‘мех, мяшок’. Збліжэнне з уласным імем другаснае; з ідыш seder ‘святочная ежа, якую ў першыя дзве ночы Пасхі (пэйсаха) бяруць з сабой’, што з с.-гебр. seder ‘парадак’, параўн. Штэрн, Wörterbuch, 206. Рускае слова, хутчэй за ўсё, з беларускага сідар ці ўкраінскага сідор.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кане́чне.
1. пабочн. сл. Само сабой зразумела, без сумнення.
Я, к., нічога не ведала.
2. прысл. Абавязкова, што б ні здарылася.
К. я не паеду ў вёску.
3. часц. Так, вядома. — Ці маеце ахвоту падарожнічаць? — К!
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перавадзі́ць, ‑ваджу, ‑водзіш, ‑водзіць; зак., каго.
Разм. Водзячы за сабой, прымусіць усіх, многіх пабываць дзе‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)