дзябёлы, ‑ая, ‑ае.
1. Дужага целаскладу; поўны.
2. Тоўсты, грубы, трывалы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзябёлы, ‑ая, ‑ае.
1. Дужага целаскладу; поўны.
2. Тоўсты, грубы, трывалы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Склад 1 ‘месца захоўвання (тавараў, матэрыялаў і пад.)’, ‘састаў’, ‘стан’, ‘
Склад 2 ‘адзінка вымаўлення, сілаба, частка слова’ (
Склад 3 ‘дзве барозны ворыва, пласты якіх пакладзены адна на другую’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мо́дны, ‑ая, ‑ае.
1. Зроблены па модзе, адпаведна з модай.
2. Які прытрымліваецца моды, ідзе за модай.
3. Які мае адносіны да моды (у 2 знач.).
4. Які карыстаецца папулярнасцю, агульным прызнаннем у гэты перыяд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рулявы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да руля (у 1 знач.).
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ча́ры, ‑аў;
1. Паводле забабонных уяўленняў — магічныя прыёмы, пры дапамозе якіх можна ўздзейнічаць на людзей і прыроду; чараўніцтва, вядзьмарства.
2. Чароўная сіла, прывабнасць, якая захапляе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згле́дзець, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць;
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыхі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае схільнасць да чаго‑н.
2. Які выказвае сімпатыі, спагаду да каго‑, чаго‑н., спачувае каму‑н.; добразычлівы.
3. Які выказвае адабрэнне; станоўчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штурва́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да штурвала, які з’яўляецца штурвалам.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ту́ша ‘асвежаванае і выпатрашанае цела забітай жывёлы’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
праплы́сці
1.
2.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)