Во́здух ’паветра’ (Бяльк.). Запазычанне з рус. воз́дух ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гігро́метр, ‑а, м.

Прыбор для вызначэнне вільготнасці паветра.

[Ад грэч. hygrós — вільготны і metréō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загазава́насць, ‑і, ж.

Насычанасць шкодным газам. Загазаванасць паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паветраахаладжа́льнік, ‑а, м.

Спец. Апарат для ахаладжэння паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паветраачышча́льнік, ‑а, м.

Спец. Апарат для ачысткі паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паветранаграва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для награвання паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пыламе́р, ‑а, м.

Прылада для вымярэння запыленасці паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увільгатня́льнік, ‑а, м.

Прыбор, прыстасаванне для ўвільгатнення паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свісця́чы, -ая, -ае (спец.).

Які ўтвараецца пры праходжанні струменя паветра праз вузкую шчыліну ў месцы збліжэння пярэдняй часткі языка з верхнімі пярэднімі зубамі.

С. зычны гук.

Мяккі с. (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спёртый

1. прич. спёрты; см. спере́ть​I;

2. прил., разг. ця́жкі;

спёртый во́здух ця́жкае паве́тра.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)