Verbum

старажы́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто жыве шмат гадоў на адным месцы.

Мінскі с.

|| ж. старажы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.

|| прым. старажы́льскі, -ая, -ае.

цэнтралізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Сканцэнтраваць (сканцэнтроўваць) у адным цэнтры; аб’яднаць (аб’ядноўваць) у адным месцы, у адных руках.

Ц. работу.

|| наз. цэнтраліза́цыя, -і, ж.

пасяле́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

1. Той, хто ўпершыню пасяліўся дзе-н. на новым, неабжытым месцы.

Пасяленцы на цалінных землях.

2. Той, хто сасланы на пасяленне (у 3 знач.).

грануля́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Раздрабненне, наданне рэчыву зярністай формы.

2. Новая злучальная тканка на месцы ран пры іх загойванні.

3. Бачная зярністасць паверхневага слоя Сонца.

|| прым. грануляцы́йны, -ая, -ае.

суто́нне, -я, н. (разм.).

Час пасля захаду сонца перад надыходам ночы, а таксама паўзмрок перад світаннем; паўзмрок у слаба асветленым месцы, памяшканні.

За акном згушчаецца с.

|| прым. суто́нневы, -ая, -ае.

тапта́цца, тапчу́ся, то́пчашся, то́пчацца; тапчы́ся; незак.

1. Пераступаць з нагі на нагу на адным месцы.

2. перан. Рабіць што-н., не дасягаючы мэты, без належных вынікаў.

|| наз. тапта́нне, -я, н.

фальц, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Месца згібу аддрукаванага аркуша пры фальцаванні.

2. Шво на месцы змацавання тонкіх металічных лістоў.

3. Тое, што і паз (у 1 знач.).

капельды́нер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тэатральны служачы, які правярае білеты і паказвае гледачам месцы ў зале.

|| ж. капельды́нерка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. капельды́нерскі, -ая, -ае.