Verbum

нажы́ва, ‑ы, ж.

Лёгкі даход, які прыходзіць не ў выніку працы; нажыванне грошай, матэрыяльных каштоўнасцей. Прага да нажывы.

прасо́хлы, ‑ая, ‑ае.

Які прасох. Нават лёгкі подых ветру нёс востры смалісты водар прасохлага на сонцы бярвення. Дуброўскі.

прысту́к, ‑у, м.

Лёгкі стук; прыстукванне. Вось тут і пачаліся праўдзівыя танцы — з прыстукамі і іншымі аздобамі. Бядуля.

ке́ды, ‑аў; адз. кед, М ‑дзе, м.

Лёгкі спартыўны абутак з прарызіненай тканіны на мяккіх рабрыстых гумавых падэшвах.

лёгка..., (а таксама легка...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «лёгкі», напрыклад: лёгкапранікальны, лёгкарастваральны.

рутэ́ній, ‑ю, м.

Хімічны элемент — шэры, лёгкі, тугаплаўкі метал плацінавай групы, з якога вырабляюцца валаскі для лямп напальвання.

[Ад лац. ruthenus — рускі.]

стро́нцый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, лёгкі серабрыста-белы метал, радыеактыўныя ізатопы якога выкарыстоўваюцца ў тэхніцы і лабараторных работах.

[Лац. strontium.]

лі́тый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, мяккі, вельмі лёгкі шчолачны метал серабрыста-белага колеру, які выкарыстоўваецца пераважна ў ядзернай энергетыцы.

[Ад грэч. lithios — каменны.]

шапяля́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць шапялявага; шапялявае вымаўленне. Гэты лёгкі польскі акцэнт, гэтую ледзь прыкметную шапялявасць Шурка недзе чуў. Мехаў.