Verbum

мэтанакірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца мэтанакіраванасцю. За дваццаць год, якія правёў.. [Багушэвіч] далёка ад радзімы, яго грамадзянскія ідэалы не толькі не развеяліся, а набылі больш акрэслены і мэтанакіраваны характар. С. Александровіч.

напераме́нку, прысл.

Разм. Змяняючы адзін аднаго, па чарзе. Аркестры іграюць напераменку. Гарэцкі. — Тут толькі прарэзаць дзірку наскрозь цяжка будзе, — сказаў.. [Іван]. — Нічога! Я табе памагу, — падтрымаў Арцём. — Будзем, рэзаць напераменку. Ставер.

нерва́цыя, ‑і, ж.

1. Спец. Размеркаванне жылак на пласцінках лісцяў і крылах насякомых; жылкаванне.

2. Уст. Нервовае расстройства. Бацька змоўк, анямеў, толькі калаціўся ад нервацыі дробненька, як у трасцы... Гарэцкі.

[Фр. nervation — размеркаванне жылак у лістах.]

новапрыбы́ўшы, ‑ая, ‑ае.

Які толькі што, нядаўна прыбыў. / у знач. наз. новапрыбы́ўшы, ‑ага, м.; новапрыбы́ўшая, ‑ай, ж. Так крок за крокам.. [Сцяпан] праслед[а]ваў пана паручыка Ельскага, .. фарм[ір]аваў групы з новапрыбыўшых. Пестрак.

падслужы́цца, ‑служуся, ‑служышся, ‑служыцца; зак.

Разм. Ліслівай паслужлівасцю дабіцца чыёй‑н. прыхільнасці. Толькі той-сёй з самых адпетых падлізнікаў, хочучы падслужыцца да начальства, станавіўся навыцяжку, як салдат, пасярод камеры. Колас.

падця́жка, ‑і, ДМ ‑жцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падцягнуць (у 1 знач.).

2. толькі мн. (падця́жкі, ‑жак). Дзве змацаваныя, звычайна прарызіненыя, перакінутыя цераз плечы тасьмы для падтрымання штаноў.

пакра́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Злёгку, трохі паварушыцца, пачаць кратацца. Акцызнік павітаўся, але вачэй на старшыню не падняў. Пакратаўся толькі, — як бы адсоўваўся і даваў яму месца на ложку. Пташнікаў.

паўзуно́к, ‑нка, м.

1. Тое, што і паўзун (у 1, 2 знач.).

2. толькі мн. (паўзункі́, ‑оў). Разм. Адзенне для дзяцей груднога ўзросту ў выглядзе штонікаў, якія пераходзяць у панчохі.

пахмялі́цца, ‑хмялюся, ‑хмелішся, ‑хмеліцца; зак.

Выпіць спіртнога на другі дзень пасля моцнай выпіўкі з мэтай пазбавіцца ад недамагання, слабасці. Ён, відаць, толькі што пахмяліўся: ад яго нясла сівушным перагарам. Новікаў.

паясне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які паяснеў, стаў ясным. Толькі на світанні, калі ў паяснелыя вокны глянуў звычайны, такі знаёмы свет, які ўсё шырэў, прастарнеў, пачынаў праменіцца, штосьці варухнулася, ажыло ў .. [Ганне]. Мележ.