Рэ́чыцца ’надарыцца’ (Шат.), ’удацца’ (Стан.). Фанетычны варыянт да ру́чыцца ’удацца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нерво́вы в разн. знач. не́рвный;

~вая сістэ́ма — не́рвная систе́ма;

~выя кле́ткі (тка́нкі) — не́рвные кле́тки (тка́ни);

н. прыпа́дак — не́рвный припа́док;

н. стан — не́рвное состоя́ние;

н. рух — не́рвное движе́ние;

н. чалаве́к — не́рвный челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наркатызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго і без дап.

Спец. Прывесці (прыводзіць) у стан наркозу (у 1 знач.). Наркатызаваць хворага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прастра́цыя, ‑і, ж.

Стан прыгнечанасці, знямогі, заняпаду псіхічнай актыўнасці, выкліканы цяжкім захворваннем, нервовым расстройствам і інш. Упасці ў прастрацыю. Знаходзіцца ў прастрацыі.

[Лац. prostratio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перазара́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перазараджаць — перазарадзіць і стан паводле знач. дзеясл. перазараджацца — перазарадзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакамісава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго.

Разм. Вызначыць на перакамісіі стан здароўя, годнасці да чаго‑н. і пад. Перакамісаваць хворых. Перакамісаваць ваеннаабавязаных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перараджэ́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. перараджацца — перарадзіцца.

2. Пагард. Страта свайго былога светапогляду пад уплывам варожай ідэалогіі. Ідэйнае перараджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмаражэ́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. абмарозіцца. Абмаражэнне першай ступені.

2. Пашкоджанне тканак арганізма, якое ўзнікае ад дзеяння нізкіх тэмператур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́ранасць, ‑і, ж.

Стан абуранага. Хлопец мімаволі сціснуў аўтамат і змер[а]ў Грэчку бязлітаснымі блакітнымі вачыма, якія гарэлі ад гневу і абуранасці. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замярза́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. замярзаць. Замярзанне вады.

2. Гібель ад холаду. Выпадкі замярзання людзей.

•••

Пункт замярзання гл. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)