Рэ́чыцца ’надарыцца’ (Шат.), ’удацца’ (Стан.). Фанетычны варыянт да ру́чыцца ’удацца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нерво́вы в разн. знач. не́рвный;

~вая сістэ́ма — не́рвная систе́ма;

~выя кле́ткі (тка́нкі) — не́рвные кле́тки (тка́ни);

н. прыпа́дак — не́рвный припа́док;

н. стан — не́рвное состоя́ние;

н. рух — не́рвное движе́ние;

н. чалаве́к — не́рвный челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выганяць — выгнаць (у 2 знач.).

2. Стан выгнанніка; ссылка. Асудзіць на выгнанне. Вярнуцца з выгнання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гул, ‑у, м.

1. Стан паводле дзеясл. выгуляцца (у 2 знач.).

2. Абгароджанае месца для жывёлы або птушак на вольным паветры; загон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. агаляць — агаліць (у 1, 5 знач.); дзеянне і стан паводле дзеясл. агаляцца — агаліцца (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмаражэ́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. абмарозіцца. Абмаражэнне першай ступені.

2. Пашкоджанне тканак арганізма, якое ўзнікае ад дзеяння нізкіх тэмператур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́ранасць, ‑і, ж.

Стан абуранага. Хлопец мімаволі сціснуў аўтамат і змер[а]ў Грэчку бязлітаснымі блакітнымі вачыма, якія гарэлі ад гневу і абуранасці. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. драбіць і стан паводле дзеясл. драбіцца (у 1 знач.). Драбленне горнай пароды. Драбленне сялянскіх гаспадарак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драма́цца, дрэмлецца; безас. незак.

Пра стан дрымоты, хаценне спаць. Праўда, за апошні час .. [Мікола] прывык драмаць. Вельмі соладка дрэмлецца пад поступ колаў. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замярза́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. замярзаць. Замярзанне вады.

2. Гібель ад холаду. Выпадкі замярзання людзей.

•••

Пункт замярзання гл. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)