аэрафо́б
‘чалавек, які адчувае страх перад палётамі на самалётах’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
аэрафо́б |
аэрафо́бы |
| Р. |
аэрафо́ба |
аэрафо́баў |
| Д. |
аэрафо́бу |
аэрафо́бам |
| В. |
аэрафо́ба |
аэрафо́баў |
| Т. |
аэрафо́бам |
аэрафо́бамі |
| М. |
аэрафо́бе |
аэрафо́бах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
галы́ш
‘голы чалавек, голае дзіця’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
галы́ш |
галышы́ |
| Р. |
галыша́ |
галышо́ў |
| Д. |
галышу́ |
галыша́м |
| В. |
галыша́ |
галышо́ў |
| Т. |
галышо́м |
галыша́мі |
| М. |
галышу́ |
галыша́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ге́ній
‘чалавек з такой адоранасцю’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ге́ній |
ге́ніі |
| Р. |
ге́нія |
ге́ніяў |
| Д. |
ге́нію |
ге́ніям |
| В. |
ге́нія |
ге́ніяў |
| Т. |
ге́ніем |
ге́ніямі |
| М. |
ге́нію |
ге́ніях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
гіга́нт
‘чалавек, жывёліна вялікага росту’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
гіга́нт |
гіга́нты |
| Р. |
гіга́нта |
гіга́нтаў |
| Д. |
гіга́нту |
гіга́нтам |
| В. |
гіга́нта |
гіга́нтаў |
| Т. |
гіга́нтам |
гіга́нтамі |
| М. |
гіга́нце |
гіга́нтах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
наса́ч
‘чалавек з вялікім носам’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
наса́ч |
насачы́ |
| Р. |
насача́ |
насачо́ў |
| Д. |
насачу́ |
насача́м |
| В. |
насача́ |
насачо́ў |
| Т. |
насачо́м |
насача́мі |
| М. |
насачу́ |
насача́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
славу́тасць
‘вядомы чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
славу́тасць |
славу́тасці |
| Р. |
славу́тасці |
славу́тасцей славу́тасцяў |
| Д. |
славу́тасці |
славу́тасцям |
| В. |
славу́тасць |
славу́тасцей славу́тасцяў |
| Т. |
славу́тасцю |
славу́тасцямі |
| М. |
славу́тасці |
славу́тасцях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
смята́ннік
‘чалавек, які любіць смятану’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
смята́ннік |
смята́ннікі |
| Р. |
смята́нніка |
смята́ннікаў |
| Д. |
смята́нніку |
смята́ннікам |
| В. |
смята́нніка |
смята́ннікаў |
| Т. |
смята́ннікам |
смята́ннікамі |
| М. |
смята́нніку |
смята́нніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
дзе́д
‘бацькаў або матчын бацька; стары чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дзе́д |
дзяды́ |
| Р. |
дзе́да |
дзядо́ў |
| Д. |
дзе́ду |
дзяда́м |
| В. |
дзе́да |
дзядо́ў |
| Т. |
дзе́дам |
дзяда́мі |
| М. |
дзе́дзе |
дзяда́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
каза́к
‘чалавек’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
каза́к |
казакі́ каза́кі |
| Р. |
казака́ |
казако́ў каза́каў |
| Д. |
казаку́ |
казака́м каза́кам |
| В. |
казака́ |
казако́ў каза́каў |
| Т. |
казако́м |
казака́мі каза́камі |
| М. |
казаку́ |
казака́х каза́ках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
карна́цік
‘невысокі чалавек; жывёла (сабака) з кароткім хвастом або без хваста’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
карна́цік |
карна́цікі |
| Р. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Д. |
карна́ціку |
карна́цікам |
| В. |
карна́ціка |
карна́цікаў |
| Т. |
карна́цікам |
карна́цікамі |
| М. |
карна́ціку |
карна́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)