філё́нга, -і, ДМ -нзе, мн. -і, -лёнг і -аў, ж. (спец.).
1. Тонкая дошка або фанера, якая ўстаўляецца ў дзвярную або іншую раму.
2. Вузкая каляровая палоска, якая аддзяляе афарбаваную панэль ад верхняй часткі сцяны.
|| прым. філянго́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фільм, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Твор мастацтва для дэманстрацыі, паказу ў кіно; кінакарціна.
Дакументальны ф.
Прыгодніцкі ф.
2. Тонкая празрыстая плёнка з нанесеным на яе святлоадчувальным слоем, якая ўжываецца для фатаграфічнай і кінематаграфічнай здымкі (спец.).
|| прым. фі́льмавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пле́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, пле́вак, ж.
1. Тонкая абалонка, якая ўтвараецца на паверхні нерухомай вадкасці.
Сажалка пакрылася плеўкай.
2. Перапонка.
Пальцы задніх ног у баброў злучаны плеўкай.
3. Тонкі пласт чаго-н.
П. туману.
|| прым. пле́ўкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
драні́ца ж.
1. (тонкая, узкая дощечка) дра́нка, драни́ца;
2. собир., только мн. дра́нка, дрань; щепа́; см. дра́нка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фане́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фанеры. Фанерная фабрыка. // Зроблены з фанеры. Фанерная скрынка. Фанерны чамадан. □ Тонкая фанерная перагародка давала магчымасць пачуць кожнае слова. Пятніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шні́цэль, ‑ю, м.
Тонкая адбіўная ці рубленая катлета. Натуральны шніцэль. □ Сашка, відаць, чакаў вострага слова ад хлопцаў і хутчэй за ўсіх пастараўся з’есці свой шніцэль. Гроднеў.
[Ням. Schnitzel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папяро́ска, ‑і, ДМ ‑росцы; Р мн. ‑сак; ж.
Разм. Тое, што і папяроса; невялікая тонкая папяроса. Вячэра, зацягваючыся папяроскай, махаў далонню перад тварам, разганяючы дым. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
невідзі́мка, -і.
1. ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -мцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -мак. Нябачная істота.
Чалавек-н.
2. ж. Маленькая тонкая шпілька або заколка для жаночай прычоскі.
◊
Шапка-невідзімка — у казках: шапка, якая робіць нябачным таго, хто яе надзене.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аске́пак, ‑пка, м.
Адколаты ад чаго‑н. кавалак; аскалёпак. Аскепкі шкла. Аскепак люстэрка. // Тонкая пласцінка дрэва, якая адколата ўсцяж слаёў. Смалістыя аскепкі. / у перан. ужыв. Аскепкі старога свету.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)