будо́ўля ж., в разн. знач. стро́йка; строи́тельство ср.; (здания — ещё) возведе́ние ср.;

пачала́ся б. но́вага до́ма — начала́сь стро́йка (начало́сь строи́тельство, возведе́ние) но́вого до́ма;

працава́ць на ~лі — рабо́тать на стро́йке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надо́мнік, ‑а, м.

Рабочы прадпрыемства або арцелі, які выконвае даручаную яму працу дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́цемкам, прысл.

Разм. У цемнаце, папацёмку. [Зося] ехала павольна, мяркуючы быць дома поцемкам. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасмятня́, малар. посмітнЛ ’бок дома, які выходзіць у двор’ (Шушк.). Утворана ад укр. посміт ’смецце’. Аб суфіксе ‑ня гл. Сцяцко, Афікс. наз., 165–166.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

за́мужам, прысл.; за кім і без дап.

У шлюбе, у стане замужняй (пра жанчыну). Сястра замужам за афіцэрам. □ — А ты, Насця, садзіся да свайго Януся, не саромейся, не першы год замужам! Ваданосаў.

•••

Ні дома, ні замужам гл. дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бельэта́ж, ‑а, м.

1. Другі паверх дома.

2. Ніжні ярус над партэрам у тэатры.

[Фр. bel — прыгожы і étage — этаж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амбулато́рыя, ‑і, ж.

Лячэбная ўстанова для аказання медыцынскай дапамогі ў самой установе і дома.

[Ад лац. ambulatorius — рухомы, які ходзіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шале́, нескл., н.

Невялікі сялянскі дом у гарах Швейцарыі. // Невялікая дача тыпу такога дома.

[Фр. chalet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цо́каль, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Ніжняя патоўшчаная частка сцяны, збудавання, калоны, помніка, якая абапіраецца на фундамент.

Ц. калоны.

Ц. шматпавярховага дома.

2. Металічная частка элекгрычнай лямпачкі, якая служыць для ўмацавання яе ў патроне (спец.).

|| прым. цо́кальны, -ая, -ае.

Ц. паверх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарці́ць, чарчу́, чэ́рціш, чэ́рціць; чэ́рцім, чэ́рціце, чэ́рцяць; чэ́рчаны; незак., што.

1. Праводзіць лінію, рысу.

Ч. лініі ў сшытку.

Ч. круг цыркулем.

2. Рабіць чарцёж чаго-н.

Ч. план дома.

|| зак. начарці́ць, -чарчу́, -чэ́рціш, -чэ́рціць; -чэ́рцім, -чэ́рціце, -чэ́рцяць; -чэ́рчаны.

|| наз. чарчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)