Ворык ’двор для жывёлы ці хлеў’ (Бяльк., Яшк., маг.). Рус. ворок ’тс’. Да вор 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

очи́стить сов.

1. в разн. знач. ачы́сціць, мног. паачышча́ць;

очи́стить двор ачы́сціць дво́р;

очи́стить воду ачы́сціць ваду́;

очи́стить помеще́ние ачы́сціць памяшка́нне;

2. (от кожуры) абабра́ць, мног. паабіра́ць; (морковь и т. п. — ещё) аскрэ́бці, мног. пааскраба́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сям'я, дом, фамілія; двор (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

вы́каціць, -качу, -каціш, -каціць; -качаны; зак.

1. што. Коцячы, перамясціць, выдаліць.

В. бочку з падвала.

В. калёсы на двор.

2. Хутка выехаць адкуль-н. (разм.).

На плошчу выкаціў аўтобус.

3. перан., асаб. і безас. Знішчыць агнём (разм.).

Пажар выкаціў палавіну вёскі.

◊

Выкаціць бельмы (разм., груб.) — вытарашчыць вочы.

|| незак. выко́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гарадзі́ць, -раджу́, -ро́дзіш, -ро́дзіць; -ро́джаны; незак., што.

1. Ставіць плот, паркан і пад.; абгароджваць што-н.

Г. плот.

Г. двор.

2. перан. Гаварыць абы-што, выдумляць.

Стары гаворыць — гародзіць, ды на праўду выходзіць (прыказка).

◊

Агарод (гарод) гарадзіць (разм.) — пачынаць якую-н. клапатлівую і безнадзейную справу.

|| наз. гарадзьба́, -ы́, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарабе́ц, ‑бца, м.

Разм. Тое, што і жарабок. Павел адвязаў жарабца і вывеў на двор. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маўчко́м, прысл.

Нічога не кажучы, захоўваючы маўчанне; моўчкі. [Маці] ўжо некалькі разоў .. выходзіла маўчком на двор. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прашамаце́ць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак.

Утварыць шамаценне. [Аўсей] пачуў, што гародамі на двор Марозіхі нешта прашамацела. Кухараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пти́чий птушы́ны;

пти́чье гнездо́ птушы́нае гняздо́;

пти́чий двор пту́шнік, птушы́ны двор;

пти́чий база́р птушы́ны база́р;

пти́чий глаз птушы́нае во́ка;

◊

пти́чье молоко́ шутл. птушы́нае малако́;

с пти́чьего полёта з птушы́нага палёту;

на пти́чьих права́х на птушы́ных права́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квадра́т, -а, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Роўнастаронні прамавугольнік, а таксама прадмет або ўчастак такой формы.

К. стала.

2. У матэматыцы: здабытак ад памнажэння якога-н. ліку на самога сябе.

Дзевяць — гэта к. трох.

3. У матэматыцы: паказальнік ступені, роўны двум.

Узвесці шэсць у к.

|| прым. квадра́тны, -ая, -ае.

К. двор.

К. корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)