вы́цюкнуць

‘вылецець, забыцца; ударыць па чым-небудзь, стварыўшы гук; зрабіць што-небудзь, ударыўшы, стукнуўшы чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́цюкну вы́цюкнем
2-я ас. вы́цюкнеш вы́цюкнеце
3-я ас. вы́цюкне вы́цюкнуць
Прошлы час
м. вы́цюкнуў вы́цюкнулі
ж. вы́цюкнула
н. вы́цюкнула
Загадны лад
2-я ас. вы́цюкні вы́цюкніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́цюкнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

напе́каць

‘набіць каго-небудзь чым-небудзь, што выдае глухі гук, напекаць па чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напе́каю напе́каем
2-я ас. напе́каеш напе́каеце
3-я ас. напе́кае напе́каюць
Прошлы час
м. напе́каў напе́калі
ж. напе́кала
н. напе́кала
Загадны лад
2-я ас. напе́кай напе́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час напе́каўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пацю́кваць

‘удараць каго-небудзь, што-небудзь, у што-небудзь, чым-небудзь, утвараючы гук; біцца, пульсаваць (пра сэрца)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пацю́кваю пацю́кваем
2-я ас. пацю́кваеш пацю́кваеце
3-я ас. пацю́квае пацю́кваюць
Прошлы час
м. пацю́кваў пацю́квалі
ж. пацю́квала
н. пацю́квала
Загадны лад
2-я ас. пацю́квай пацю́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пацю́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кансана́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Зычны гук.

[Ад лац. consonans, consonantis — зычны гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад рэдукаваць.

2. у знач. прым. Які з’яўляецца вынікам рэдукцыі, аслаблены (пра гук мовы). Рэдукаваны галосны гук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзылі́нкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Званіць, ствараць звінячы гук чым-н. металічным.

Д. ключамі.

|| аднакр. дзылі́нкнуць, -ну, -неш, -не; -ні (разм.).

|| наз. дзылі́нканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узмацні́ць, -мацню́, -мо́цніш, -мо́цніць; -мо́цнены; зак., што.

Зрабіць мацнейшым.

У. гук.

Артылерыя ўзмацніла агонь.

У. выхаваўчую работу.

|| незак. узмацня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. узмацне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчаўчо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. Рэзкі адрывісты гук, які ўтвараецца пры сутыкненні, рабоце механізма і пад.

Ш. затвора вінтоўкі.

2. Тое, што і пстрычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сі ​1, нескл., н.

У музыцы — сёмы гук музычнай гамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

[Іт. si.]

сі ​2, нескл., ж.

Скарочаная назва Міжнароднай сістэмы адзінак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́гук, ‑у, м.

Дадатковы гук, які суправаджае асноўны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)