размежава́ць, -мяжу́ю, -мяжу́еш, -мяжу́е; -мяжу́й; -межава́ны; зак., каго-што.
1. Раздзяліць, правёўшы межы.
Р. участкі.
2. перан. Аддзяліць, адмежаваць сферы дзейнасці.
Р. абавязкі.
|| незак. размяжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. размяжо́ўванне, -я, н.
|| наз. размежава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адкалупі́ць, ‑луплю, ‑лупіш, ‑лупіць; зак., што.
Разм. Аддзяліць, укалупнуўшы; адкалупнуць. Паклаўшы люльку, выняў [дзядзька] скалку, Адкалупіў ён цыру галку І гасіць крэсівам. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адмуці́ць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., што.
Спец. Аддзяліць адны часткі сумесі ад другіх, перамешваючы з вадой і даючы асесці цяжэйшым. Адмуціць вапну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсялі́ць, -сялю́, -се́ліш, -се́ліць; -се́лены; зак., каго-што.
Аддзяліць, пасяліўшы на іншае месца.
А. сына ў новую хату.
|| незак. адсяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| звар. адсялі́цца, -сялю́ся, -се́лішся, -се́ліцца; незак. адсяля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. адсяле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адасса́ць, -ссу́, -ссе́ш, -ссе́; -ссём, -ссяце́, -ссу́ць; -ссі́; -сса́ны; зак.
1. што і чаго. Смактаннем аддзяліць, убавіць, высмактаць нейкую колькасць якой-н. вадкасці.
А. малака.
П’яўкі адассалі многа крыві.
2. Кончыць смактаць.
|| незак. адсыса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разлучы́ць, -лучу́, -лу́чыш, -лу́чыць; -лу́чаны; зак., каго-што.
1. Прымусіць расстацца (блізкіх, сяброў); разысціся.
Вайна разлучыла родных.
2. Раздзяліць, аддзяліць што-н. ад чаго-н.
Р. канцы правадоў.
|| незак. разлуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. разлучэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Сце́рхнуць ’амярцвець’: ногі сьцерхлі (маладз., Гіл.), відаць, нельга аддзяліць ад сце́рпнуць ’ацячы, апухнуць’ (зэльв., Сл. ПЗБ); тады да церпнуць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адгры́зці, ‑грызу, ‑грызеш, ‑грызе; ‑грызём, ‑грызяце; зак., што.
Грызучы, аддзяліць, ад’есці. Бярэ .. [хлопец] гэту цыгарышчу і ажно сапе. Шмаргануў носам і адгрыз канчурык. Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́гарадзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.
1. што. Выдзеліць, аддзяліць агароджай.
В. прагон для жывёлы.
2. перан., каго (што). Узяць пад абарону, пазбавіць ад адказнасці, абвінавачання каго-н. з вінаватых (разм.).
В. сябра.
|| незак. выгаро́джваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
накалупа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Разм. Калупагочы, аддзяліць, дастаць нейкую колькасць чаго‑н. Пакуль гаспадыня насіла салому, Мікола накалупаў гліняную міску мёду. Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)