Verbum

я́кар м у розн. знач Ánker m -s, -;

стаць на я́кар vor Ánker géhen*;

кі́нуць я́кар den Ánker áuswerfen*;

стая́ць на я́кары vor Ánker liegen*;

здыма́цца з я́кара den Ánker líchten

кі́нуць

1. гл кідаць;

2. (спыніць, не трэба):

кі́ньце спява́ць! hört auf zu síngen!;

кі́нуць я́кар Ánker wérfen*, vor Anker géhen*;

кі́нуць-ры́нуць álles stehen und liegen lássen*;

◊ кінь за сабо́ю, зно́йдзеш пе́рад сабо́ю vórgebaut ist gut gebáut

стаць​^II

1. (заняць месца) Platz néhmen*, sich stéllen, tréten* vi (s); stéigen* vi (s);

стацць на я́кар марск ánkern vi, vor Ánker géhen*;

стацць на кале́ні níederkni¦en vi (s), sich hínkni¦en, auf die Knie fállen*;

стацць у чаргу́ sich ánstellen (па што-н nach D);

стацць на крэ́сла auf den Stuhl stéigen*;

стацць на ўлік sich ánmelden;

стацць на чый-н бок für j-n Partéi néhmen* [ergréifen*];

2. (спыніцца) stéhen bléiben*, ánhalten* vi (s);

ко́ні стацлі die Pférde híelten;

гадзі́ннік стацў die Uhr ist stéhen geblíeben;

◊ за мной спра́ва не стацне an mir soll es nicht líegen [féhlen];

кі́даць

1. wérfen* vt, hínwerfen* vt; schméißen* vt (разм) (шпурнуць); schléudern vt (з сілай);

кі́даць ка́мень у ваду́ éinen Stein ins Wásser wérfen*;

2. (хутка накіраваць) wérfen* vt;

кі́даць во́йскі ў бой вайск die Trúppen in die Schlacht wérfen*;

3. (пакінуць) verlássen* vt, im Stich lássen*;

кі́даць сям’ю́ die Famili¦e verlássen* [im Stich lássen*]; Frau [Mann] und Kind(er) verlássen*;

кі́даць усё álles stehen und líegen lássen*;

4. (пераставаць рабіць што-н) áufhören vi (што-н mit D); áblassen* vi (што-н von D);

кі́даць рабо́ту áufhören zu árbeiten; die Árbeit an den Nágel hängen (назаўжды);

кі́даць куры́ць sich (D) das Ráuchen ábgewöhnen, das Ráuchen áufgeben*;

кі́даць я́кар марск Ánker wérfen*, vor Ánker géhen*; ánkern vi;

кі́даць збро́ю die Wáffen strécken; sich ergében* (здацца);

кі́даць жэ́рабя das Los wérfen*; lósen vi