Цэнтра́льная Аме́рыка ж. Míttelamerika n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цэнтра́льны zentrál, Zentrál;

цэнтра́льная нерво́вая сістэ́ма Zentrálnervensystem n -s;

цэнтра́льнае ацяпле́нне Zentrálheizung f;

цэнтра́льная тэлефо́нная ста́нцыя Telefónzentrale f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Zentrálnervensystem

[-v-]

n -s цэнтра́льная нерво́вая сістэ́ма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Férnsprechzentrale

f -, -n

1) цэнтра́льная тэлефо́нная ста́нцыя

2) камута́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

central

[ˈsentrəl]

1.

adj.

1) сярэ́дні, цэнтра́льны, які́ знахо́дзіцца ў сярэ́дзіне, у цэ́нтры

the central railroad station — цэнтра́льная ста́нцыя

2) гало́ўны, кіру́ючы, вяду́чы

the central library — гало́ўная бібліятэ́ка

the central idea in the story — гало́ўная ду́мка ў апавяда́ньні

2.

n.

цэнтра́льная тэлефо́нная ста́нцыя

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Míttellini¦e

f -, -n

1) матэм. медыя́на

2) спарт. сярэ́дняя лі́нія; цэнтра́льная лі́нія по́ля

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Zentrále

f -, -n

1) цэнтра́льная тэлефо́нная ста́нцыя

2) цэнтра́льны пункт, цэнтр, гало́ўнае аддзяле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

exchange

[ɪksˈtʃeɪndʒ]

1.

v.t.

1) мяня́ць

2) выме́ньваць (валю́ту, тава́р); разьме́ньваць (гро́шы на драбне́йшыя)

3) мяня́цца (ме́сцамі), абме́ньвацца (ду́мкамі, но́тамі, ліста́мі)

4) абме́ньваць

to exchange shoes — абмяні́ць чараві́кі

5) абме́ньваць (пало́нных)

2.

n.

1) заме́на f., абме́н -у m.; ме́на f. (тава́раў, пало́нных, ду́мак)

exchange of goods — тавараабме́н -у m.

in exchange for — узаме́н за

2) бі́ржа f.

stock exchange — фіна́нсавая бі́ржа

3) цэнтра́льная ста́нцыя

a telephone exchange — цэнтра́льная тэлефо́нная ста́нцыя

•

- the rate of exchange

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ула́да ж.

1. Macht f -, Mächte, Gewált f -, -en;

паліт. дзяржа́ўная ўла́да Stáatsgewalt f, Stáatsmacht f;

заканада́ўчая ўла́да die gesétzgebende Gewált, Legislatíve [-və] f;

выкана́ўчая ўла́да die vollzíehende Gewált, Exekutívgewalt f;

захапі́ць ула́ду die Macht ergréifen*;

прыйсці́ да ўла́ды zur Macht gelángen; an die Macht [ans Rúder] kómmen*;

прыхо́д да ўла́ды Máchtantritt m -(e)s, -e;

2. часцей мн.:

ула́ды (асобы, надзеленыя ўладай, адміністрацыя) Óbrigkeit f -, -en, Behörde f -, -n;

вайско́выя ўла́ды Militä́rbehörden pl;

акупацы́йныя ўла́ды Besátzungsbehörden pl;

мясцо́выя ўла́ды die lokálen Behörden;

мясцо́выя о́рганы ўла́ды örtliche Máchtorgane;

цэнтра́льная ўла́да Zentrálgewalt f;

грамадзя́нская ўла́да Zivilbehörde [-´vi:l-] f;

наро́дная ўла́да Vólksmacht f;

судо́выя ўла́ды Geríchtsbehörden pl, Geríchtsorgane pl;

3. (права кіраваць паводзінамі і лёсам каго-н.) Macht f;

бацько́ўская ўла́да die Macht der Éltern;

ажыццяўля́ць ула́ду паліт. die Macht áusüben;

вало́даць ула́дай über die Macht verfügen;

надзе́лены ўла́дай mit Máchtbefugnissen áusgestattet, ámtlich bevóllmächtigt;

пазба́віць ула́ды entmáchten vt;

быць пад ула́дай каго-н. únter j-s Gewált stehen*;

ула́снай ула́дай éigenmächtig;

у маёй ула́дзе es liegt in méiner Macht;

перавышэ́нне ўла́ды юрыд. die Überschréitung der Máchtbefugnisse;

ула́да над самі́м сабо́й Sélbstbeherrschung f;

ва ўла́дзе забабо́наў [пры́мхаў] im Bann der Vórurteile

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)