ушчыкну́ць

1. knéifen* vt, zwícken vt;

2. разм. (зачапіць) kränken vt, verlétzen vt;

3. (адшчыкнуць) ábzwicken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zwácken

vt

1) шчыпа́ць, ушчыкну́ць

2) дайма́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zwícken

vt разм. прышчамі́ць; шчыпа́ць, ушчыкну́ць

die Not zwickt ihn — няста́ча яго́ дайма́е

in die Wánge ~ — ушчыкну́ць за шчаку́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)