уско́кваць, уска́кваць

1. áufspringen* vi (s), áuffahren* vi (s); in die Höhe fáhren*;

уско́кваць з ме́сца vom Platz áufspringen*;

уско́кваць ад спо́лаху vor Schreck áuffahren*;

уско́кваць з ло́жка vom Bett áufspringen*;

2. (куды-н.) hinéinspringen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heréinspringen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць):

уско́кваць у ваго́н in den Wágen áufspringen*;

уско́кваць на каня́ sich aufs Pferd schwíngen*;

3. разм. (пра больку, гузак і г. д.) sich bílden, síchtbar wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

áufspringen

* vi (s)

1) уска́кваць

2) расчыня́цца (аб дзвярах)

3) распуска́цца (пра пупышкі)

4) патрэ́скацца (пра вусны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ráffen

1. vt

1) збіра́ць, падбіра́ць;

ein lánges Kleid ~ падабра́ць до́ўгую суке́нку

2): etw. an sich ~ разм. захо́пліваць [прысво́йваць] што-н.

2. ~, sich уска́кваць

(са свайго месца)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)