урабі́ць разм.
1. (запэцкаць) beschmíeren vt, beschmútzen vt;
2. гл. урабляць;
3. (уставіць куды-н., умацаваць) éinstellen vt, éinsetzen vt, éinbauen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
éinarbeiten
1.
vt
1) прывуча́ць да пра́цы; ўво́дзіць у курс спра́вы
2) тэх. уманці́раваць, урабі́ць (уну́тр)
3) уключа́ць
die Fórderung in die Resolutión ~ — уключы́ць патрабава́нне ў рэзалю́цыю
2.
(sich) уніка́ць у спра́ву; асво́йвацца, прывыка́ць
sich aufeinánder ~ — спрацава́цца адно́ з другім
sich in ein néues Amt ~ — асво́йвацца з но́вай паса́дай
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)