упіка́ць, упікну́ць разм. (папракаць) vórwerfen* vt (каго-н. D, у чым-н. A); Vórwürfe máchen (D); j-m éinen Vórwurf máchen (у чым-н. wegen G); j-m etw. únter die Náse réiben* (даць каму-н. ясна зразумець);

яна́ ўпікну́ла яго́ за ўпа́ртасць sie warf ihm séine Störrigkeit vor

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sarcastic

[sɑ:rˈkæstɪk]

adj.

зье́длівы, саркасты́чны

to make sarcastic remarks — рабі́ць зье́длівыя заўва́гі, упіка́ць, дакара́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rebuke

[rɪˈbju:k]

1.

v.t.

1) папрака́ць, упіка́ць; дакара́ць

2) га́ніць; свары́цца

2.

n.

дако́р, папро́к -у m., нага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reproach

[rɪˈproʊtʃ]

1.

n.

1) дако́р -у m., упі́ка f.

2) га́ньба f., со́рам -у m.

2.

v.t.

1) вінава́ціць, дакара́ць, упіка́ць

2) ганьбава́ць, сарамаці́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)