узво́дзіць

1. вайск.:

узво́дзіць куро́к den Hahn spánnen;

2. (весці ўверх) hináufführen vt;

◊

узво́дзіць на каго-н. паклёп разм. j-m die Schuld in die Schúhe schíeben*, j-m etw. ándichten; j-n durch den Kakáo zíehen* (разм. абняславіць; пакепліваць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

узве́сці гл. узводзіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

potenzíeren

vt матэм. узво́дзіць у ступе́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verkétzern

vt узво́дзіць паклёп (на каго-н.), знеслаўля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erríchten

vt

1) будава́ць, узво́дзіць

2) засно́ўваць, устана́ўліваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

quadríeren

vt

1) матэм. узво́дзіць у квадра́т

2) надава́ць чатырохвуго́льную фо́рму

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lästern

vi (auf, wider, gegen A) зласло́віць, узво́дзіць паклёп (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánschwärzen

vt

1) чарні́ць

2) разм. абгаво́рваць, узво́дзіць паклёп (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufspannen

vt

1) наця́гваць

den Régenschirm ~ — раскры́ць парасо́н

2) узво́дзіць (курок)

3) замацо́ўваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pinnacle

[ˈpɪnəkəl]

1.

n.

1) высо́кая вярша́ліна гары́

2) вяршы́ня f. (сла́вы), зэні́т -у m.

3) сьпіча́стая ве́жачка

2.

v.

узво́дзіць, будава́ць ве́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)