узво́дзіць гл. узвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узво́дзіць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. узво́джу узво́дзім
2-я ас. узво́дзіш узво́дзіце
3-я ас. узво́дзіць узво́дзяць
Прошлы час
м. узво́дзіў узво́дзілі
ж. узво́дзіла
н. узво́дзіла
Загадны лад
2-я ас. узво́дзь узво́дзьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час узво́дзячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

узво́дзіць несов.

1. в разн. знач. взводи́ть, возводи́ть;

2. (дом и т.п.) возводи́ть;

3. (в звание, чин) возводи́ть, производи́ть;

4. мат. возводи́ть;

1-4 см. узве́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць.

Незак. да узвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

узве́сці, -вяду́, -вядзе́ш, -вядзе́; -вядзём, -ведзяце́, -вяду́ць; -вёў, -вяла́, -ло́; -вядзі́; -ве́дзены; зак.

1. каго на што. Ведучы, дапамагчы ўзысці, падняцца наверх чаго-н.

У. дзіця на ганак.

2. што на каго-што. Узняць (вочы, позірк), паглядзець уверх.

У. вочы на каго-н.

3. што. Прывесці ў гатовае да выстралу становішча (пра зброю).

У. курок.

4. што. Збудаваць, паставіць.

У. будынак.

У. помнік.

5. перан., каго-што ў што. Узвысіць да якога-н. стану, звання; надаць чаму-н. іншае ці важнае значэнне.

У. ў ранг заслужанага дзеяча навукі.

У. ў абсалют.

У. што-н. у закон.

6. перан., што на каго. Несправядліва прыпісаць каму-н. што-н.

У. паклёп на каго-н.

7. што ў што (у якую-н. ступень, у квадрат, у куб). Памножыць лік (ці велічыню) сам на сябе столькі разоў, колькі вызначае паказчык ступені.

У. сем у куб.

|| незак. узво́дзіць, -о́джу, -о́дзіш, -о́дзіць.

|| наз. узвядзе́нне, -я, н. і узво́д, -у, М -дзе, м. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нармава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; -мава́ны; незак., што.

Узводзіць, устанаўліваць нормы.

Н. заработную плату.

|| наз. нармава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

взводи́ть несов.

1. в разн. знач. узво́дзіць;

взводи́ть на го́ру узво́дзіць на гару́;

взводи́ть куро́к узво́дзіць куро́к;

взводи́ть поклёп узво́дзіць паклёп;

2. (глаза) узніма́ць; падыма́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воздвига́ть несов. будава́ць, ста́віць, узво́дзіць;

воздвига́ть высо́тные зда́ния будава́ць (узво́дзіць) высо́тныя дамы́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інсінуа́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (кніжн.).

Паклёпніцкая выдумка, накіраваная супраць каго-н. з мэтай зганьбіць, зняславіць.

|| прым. інсінуацы́йны, -ая, -ае.

Узводзіць ганебныя інсінуацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узвядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. узводзіць — узвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)