pinnacle

[ˈpɪnəkəl]

1.

n.

1) высо́кая вярша́ліна гары́

2) вяршы́ня f. (сла́вы), зэні́т -у m.

3) сьпіча́стая ве́жачка

2.

v.

узво́дзіць, будава́ць ве́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)