стано́ўча прысл. гл. станоўчы 1.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

positively

[ˈpɑ:zətɪvli]

adv.

1) стано́ўча; дада́тна; напэ́ўна, бясспрэ́чна

2) рашу́ча, катэгары́чна; безумо́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bejáhen

vt пацвярджа́ць, стано́ўча адка́зваць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

béifällig

1.

a стано́ўчы, пахва́льны

2.

adv стано́ўча, пахва́льна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

адне́сціся sich verhálten* (да каго-н., чаго-н. gegenüber D);

адне́сціся сур’ёзна да чаго-н. etw. ernst néhmen*;

адне́сціся стано́ўча да чаго-н. éiner Sáche pósitiv gegenüberstehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ацані́ць

1. (назначыць цану) (be)wérten vt; éinschätzen vt, veránschlagen vt;

ацані́ць што-н. у сто ты́сяч рублёў etw. mit [auf A] húnderttausend Rúbel veránschlagen;

2. (прызнаць годнасць) schätzen vt, würdigen vt;

высо́ка ацані́ць каго-н. éine hóhe Méinung von j-m háben; j-n hoch schätzen (высок.), j-m hóhe Ánerkennung zóllen (высок.);

ацані́ць што-н стано́ўча etw. pósitiv éinschätzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)