стано́ўча

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
стано́ўча - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

стано́ўча нареч. положи́тельно; см. стано́ўчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стано́ўча прысл гл станоўчы

1.стано́ўч|ы

1. pósitiv; bestímmt, entschíeden;

стано́ўчаы адка́з pósitive [bejáhende, zúsagende] Ántwort;

рабі́ць стано́ўчаы ўплыў sich pósitiv áuswirken;

у стано́ўчаым сэ́нсе im pósitiven Sinne;

2. матэм, фіз pósitiv, Plus-;

стано́ўчаая велічыня́ pósitive Größe;

стано́ўчаая электры́чнасць pósitive Elektrizität

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

одобри́тельно нареч. стано́ўча, пахва́льна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́гараць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыць; зак. (разм.).

Станоўча вырашыцца, удацца.

Справа яго не выгарала.

|| незак. выгара́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dodatnio

станоўча, дадатна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

dobitnie

ясна; выразна; пераканаўча; станоўча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

positively

[ˈpɑ:zətɪvli]

adv.

1) стано́ўча; дада́тна; напэ́ўна, бясспрэ́чна

2) рашу́ча, катэгары́чна; безумо́ўна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bejáhen

vt пацвярджа́ць, стано́ўча адка́зваць (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

béifällig

1.

a стано́ўчы, пахва́льны

2.

adv стано́ўча, пахва́льна

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)