спажыва́ць, спажы́ць

1. (пра яду і г. д.) verbráuchen vt, konsumíeren vt;

2. (выкарыстаць) gebráuchen vt, verwénden* vt; benútzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

konsumíeren

vt эк. спажыва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verkonsumíeren

vt разм. спажыва́ць, е́сці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verspéisen

vt высок. з’яда́ць, спажыва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verbráuchen

1.

vt спажыва́ць, выдатко́ўваць

2.

(sich) змардава́ць, знясі́ліцца Verbráucher

m -s, - спажыве́ц

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

consume

[kənˈsu:m]

v.t.

1) спажыва́ць; е́сьці; зьяда́ць

2) расхо́даваць, выдатко́ўваць; тра́ціць, марнава́ць

He consumed his time talking, not studying — Ён змарнава́ў час на размо́вы заме́ст вучы́цца

3) зьнішча́ць, палі́ць

consumed by fire — зьні́шчаны агнём

•

- consumed with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verzéhren

1.

vt

1) з’яда́ць, паглына́ць, спажыва́ць

j-n mit den Áugen ~ — паглына́ць каго́-н. вача́мі

2) дайма́ць, знясі́льваць (пра хваробу)

2.

(sich) знясі́льваць сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

geníeßen

* vt

1) смакава́ць, мець асало́ду Genitáli(en 284 Gepäckaufbewahrung

2) спажыва́ць, е́сці

3) карыста́цца, мець

er hat éine gúte Erzíehung genóssen — ён атрыма́ў до́брае выхава́нне

ein hóhes Ánsehen ~ — карыста́цца вялі́кім аўтарытэ́там

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

finish

[ˈfɪnɪʃ]

1.

v.t.

1) канча́ць

2) зака́нчваць (вучо́бу, будо́ўлю)

3) спажыва́ць да канца́; даяда́ць; дапіва́ць (да канца́)

4) informal

а) змардо́ўваць, змо́рваць

б) дабіва́ць; дако́нваць; дака́нчваць

5) апрацо́ўваць (ру́капіс); выгла́джваць (паве́рхню), выраўно́ўваць

6) дапаўня́ць адука́цыю

2.

v.i.

1) канча́цца

2) Obsol. паміра́ць

3.

n.

1) заканчэ́ньне n., кане́ц -ца́ m.

2) даскана́ласьць, зако́нчанасьць f.

3) апрацо́ўваньне n. (ткані́ны), апрацо́ўка f. (тэ́ксту); адстро́йваньне n. (до́му, кватэ́ры) і матэрыя́л ужыва́ны для гэ́тага

•

- finish off

- finish up

- finish with

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)