Verbum

aim

[eɪm]

1.

v.t.

прыцэ́льваць, накіро́ўваць, скіро́ўваць

to aim a gun — прыцэ́льваць гарма́ту

to aim a talk (speech) at — скірава́ць гу́тарку да каго́, гавары́ць да каго́

2.

v.i.

1) цэ́ліцца, прыцэ́львацца

2) імкну́цца да чаго́; стара́цца

She aims for perfection — Яна́ імкне́цца да даскана́ласьці

We aim to please — Мы стара́емся дагадзі́ць

3) informal наме́рвацца, мець наме́р; зьбіра́цца

I aim to go — Зьбіра́юся пайсьці́

3.

n.

1) прыцэ́льваньне n.

2) прыцэ́л -у m.

to take aim (at) — браць на прыцэ́л, прыцэ́львацца, нацэ́ліцца на каго́-што

3) мэ́та f.; наме́р -у m.

•

- take aim

address

[əˈdres]

1.

n.

1) а́драс -у m.

2) зваро́т -у m., прамо́ва f. (асабл. афіцы́йная)

The President made an address to the nation on television — Прэзыдэ́нт вы́ступіў са зваро́там да наро́ду ў тэлеві́зіі

3) мане́ра гавары́ць, гаво́рка f.

His address was abrupt — Яго гаво́рка была́ рэ́зкая

4) афіцы́йная про́сьба да ўла́даў

5) зваро́так -ку m.

2.

v.t.

1) адрасава́ць (ліст, пасы́лку)

2) скіро́ўваць

to address a formal request to a government — скірава́ць афіцы́йную про́сьбу да ўра́ду

3) прамаўля́ць; зварача́цца

He addressed himself to the chairman — Ён зьвярну́ўся да старшыні́

4) тытулава́ць

How do you address a mayor? — Як тытулава́ць мэ́ра?