руйнава́ць zerstören vt, zunchte mchen, vernchten vt; usrotten vt (выкарчоўваць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

do in

ашу́кваць, руйнава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

devastate

[ˈdevəsteɪt]

v.

спусташа́ць; зьнішча́ць; разбура́ць; руйнава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wüsten

1.

vt спусташа́ць (краіну)

2.

vi (mit D) разм. растра́чваць, мата́ць (што-н.)

mit siner Gesndheit ~ — руйнава́ць сваё здаро́ўе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wreck

[rek]

1.

n.

1) руі́на, разва́ліна f.

2) разбурэ́ньне, зьнішчэ́ньне n.

3) касьця́к -а́ m. (разбу́ранага)

The wrecks of six ships were cast upon the shore — Касьцякі́ шасьцёх разьбі́тых караблёў былі́ вы́кінутыя на бе́раг

2.

v.t.

1) разбура́ць; разва́льваць; зьнішча́ць; руйнава́ць

2) спрычыня́ць ава́рыю, зьнішчэ́ньне; руйнава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ruineren

vt

1. (з)руйнава́ць, вынішча́ць

2) падрыва́ць, разбура́ць, губі́ць;

sine Gesndheit ~ падрыва́ць сваё здаро́ўе

2. ~, sich

1) банкрутава́ць

2) марна́ваць сваё здаро́ўе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

shipwreck

[ˈʃɪprek]

1.

n.

1) караблекрушэ́ньне n.

2) разьбі́ты карабе́ль

3) разбурэ́ньне, разьбіцьцё n. (пля́наў); руі́на f.

2.

v.t. Figur.

буры́ць, разбура́ць, руйнава́ць; ні́шчыць

3.

v.i.

цярпе́ць караблякрушэ́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

undo

[ʌnˈdu:]

v.t. -did, -done, -doing

1) разьвя́зваць, расшпі́льваць

to undo the package — раскры́ць паку́нак

2) адрабля́ць

What’s done cannot be undone — Што зрабі́лася, наза́д не адро́біш

3) руйнава́ць; псава́ць, ні́шчыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blight

[blaɪt]

1.

n.

1) по́шасьць, хваро́ба, шко́днік (расьлі́наў)

2) Figur. расчарава́ньне n., уда́р -у m.

3) занепада́ньне n., заняпа́д -у m.

urban blight — гарадзкі́ заняпа́д

2.

v.t.

1) выкліка́ць хваро́бу расьлі́наў; шко́дзіць

2) разьбіва́ць, руйнава́ць (надзе́ю, пля́ны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

shatter

[ˈʃætər]

1.

v.t.

1) разьбіва́ць, растру́шчваць удру́зг (на кава́лачкі, на дру́зачкі)

a stone shattered the window — ка́мень разьбі́ў акно́

2) псава́ць, руйнава́ць (здаро́ўе, нэ́рвы); разьбіва́ць, разбура́ць (надзе́ю)

3) падрыва́ць (даве́р, здаро́ўе і гд)

2.

n.

аско́лак -ка m.

- shatters

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)