áufspalten

1.

vt раско́лваць, расшчапля́ць

2.

vi (s) i (sich) расшчапля́цца, ло́пацца, раско́лвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

splíttern

1.

vt расшчапля́ць, раско́лваць

2.

vi (h, s) расшчапля́цца, раско́лвацца, трэ́снуць; разляце́цца ўшчэ́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spléißen

*

1.

vt

1) кало́ць (лучы́ну)

2) марск. аплята́ць (кана́ты)

2.

vi (s) раско́лвацца, трэ́скацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spálten

1.

vt

1) кало́ць, раско́лваць; сячы́

2) расшчапля́ць, раздрабля́ць (хімічныя злучэнні і да т.п.)

der Blitz spáltete den Baum — мала́нкай расшчапі́ла дрэ́ва

2.

vi (s) (part II gespáltet i gespalten); кало́цца, раско́лвацца

das Holz spáltet gut — дро́вы до́бра ко́люцца

3.

(sich) кало́цца, раско́лвацца; ся-

чы́ся (пра валасы)

2) перан. раскало́цца, раздрабля́цца, раз’ядна́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flaw

I [flɔ]

1.

n.

1) шчарбі́на f., брак -у m. (у тава́ры)

2) зага́на f., недахо́п -у m. (у хара́ктары)

3) недагля́д -у m., хі́ба f. (у дакумэ́нце)

2.

v.t.

шко́дзіць, псава́ць, раско́лваць, вышчарбля́ць

3.

v.i.

трэ́скацца, раско́лвацца

II [flɔ]

n.

рапто́ўны по́шуг ве́тру, рапто́ўная навальні́ца зь лі́ўнем, шквал -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)