раскалыха́ць, раскалы́хваць

1. (арэлі і г. д.) stark scháukeln, in Schwung bríngen*;

2. разм. (вывесці са стану апатыі) áufrütteln vt, in Bewégung bríngen* (зрабіць хісткім, няўстойлівым) (hín- und hér)rütteln vt, lóckern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Wánken

nach lángem Schwánken und ~ — пасля́ до́ўгіх хіста́нняў [вага́нняў]

etw. ins ~ bríngen* — расхіста́ць, раскалыха́ць што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)