Verbum

wreck

[rek]

1.

n.

1) руі́на, разва́ліна f.

2) разбурэ́ньне, зьнішчэ́ньне n.

3) касьця́к -а́ m. (разбу́ранага)

The wrecks of six ships were cast upon the shore — Касьцякі́ шасьцёх разьбі́тых караблёў былі́ вы́кінутыя на бе́раг

2.

v.t.

1) разбура́ць; разва́льваць; зьнішча́ць; руйнава́ць

2) спрычыня́ць ава́рыю, зьнішчэ́ньне; руйнава́ць

ruin

[ˈru:ɪn]

1.

n.

1) разва́ліна f., руі́ны pl.

The ruins of an ancient castle — Руіны старажы́тнага за́мку

2) згу́ба, загу́ба, пагі́бель f.; упа́дак -ку, заняпа́д -у m.

His enemies planned the duke’s ruin — Во́рагі кня́зя планава́лі яму́ загу́бу

Drinking was his ruin — П’я́нства было́ яго́най згу́бай

3) руі́на f.

The house had gone to ruin — Дом дайшо́ў да ста́ну руі́ны

4) банкру́цтва n.

2.

v.t.

1) даво́дзіць да руі́ны, руйнава́ць; разбура́ць; глумі́ць

2) даво́дзіць да гале́чы, да банкру́цтва

3.

v.i.

руйнава́цца, банкрутава́ць