Verbum

разбуры́ць

1. zerstören vt;

разбуры́ць ушчэ́нт [дашчэ́нту] dem Érdboden gléichmachen аддз.; áusrotten vt (выкараніць);

2. (здароўе і г. д.) zerstören vt, untergráben* неаддз. vt, ruiníeren vt, zu Grúnde ríchten;

3. (загубіць, знішчыць) zerstören vt; verníchten vt;

разбуры́ць пла́ны Pläne zuníchte máchen [veréiteln]

ні́шчыць verníchten vt, zuníchte máchen; zerstören vt (разбурыць); vertílgen vt, áusmerzen vt

разлама́ць

1. (zer)bréchen* vt; in Stücke bréchen*;

2. (разбурыць) ábreißen* vt, níederreißen* vt

пусто́шыць

1. verhéeren vt, verwüsten vt; zerstören vt (разбурыць);

2. перан. verwüsten vt, herúnterbringen* vt

развярну́ць

1. (разбурыць) zerstören vt, úmstürzen vt; ábbrechen* vt;

развярну́ць дом das Haus ábreißen*;

2. (растрыбушыць) zerstören vt;

3. (зрабіць паварот) wénden vt

падарва́ць

1. (разбурыць выбухам) spréngen vt;

2. перан. untergráben* vt, unterwühlen vt;

падарва́ць чый-н. аўтарытэ́т j-s Autorität untergráben*;

падарва́ць даве́р das Vertráuen untergráben*

разары́ць разм.

1. (разбурыць) zerstören vt; verwüsten vt, verhéeren vt (апусташыць);

2. (давесці да галечы) ruiníeren vt, zu Grúnde ríchten, in den Ruín tréiben* [bríngen*]