разбуры́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разбуру́ |
разбу́рым |
| 2-я ас. |
разбу́рыш |
разбу́рыце |
| 3-я ас. |
разбу́рыць |
разбу́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разбуры́ў |
разбуры́лі |
| ж. |
разбуры́ла |
| н. |
разбуры́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разбуры́ |
разбуры́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
разбуры́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разбуры́ць, -буру́, -бу́рыш, -бу́рыць; -бу́раны; зак., што.
1. Б’ючы, ламаючы, знішчыць, ператварыць у руіны.
Р. дом.
Р. мост.
2. перан. Парушыць, разладзіць, знішчыць.
Р. планы непрыяцеля.
Р. сям’ю.
|| незак. разбу́рваць, -аю, -аеш, -ае і разбура́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. разбу́рванне, -я, н. і разбурэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разбуры́ць I сов.
1. разру́шить, развали́ть; разори́ть;
р. хлеў — разру́шить (развали́ть) сара́й;
р. птушы́нае гняздо́ — разори́ть пти́чье гнездо́;
2. перен. разру́шить, развали́ть;
р. гаспада́рку — разру́шить (развали́ть) хозя́йство;
3. перен. разру́шить;
р. пла́ны (надзе́і) — разру́шить пла́ны (наде́жды)
разбуры́ць II сов., тех. разбури́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разбуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.
1. Разбіць, паламаць, разваліць, ператварыць у руіны. [Максім:] — Учора ўвечары перабраўся ў хату, а сёння разбурыў зямлянку... Шамякін. Цяпер жа Грысева хатка выглядае зусім адзінокай, бо вёску Паддубаўку немцы спалілі, пасеку разбурылі, а калгасныя агароды запуставалі. Кулакоўскі. // перан. Давесці да поўнага развалу. Разбурыць гаспадарку. // перан. Парушыць, прымусіць распасціся. Разбурыць сям’ю.
2. перан. Загубіць, знішчыць, расстроіць. Усе мыслі аўтара накіраваны былі на адно і білі ў адну цэль: разбурыць веру ў цара. Колас. Вайна бязлітасна разбурыла светлыя мары. Данілевіч. Створаны ўяўленнем вобраз, тым больш любага чалавека, не так лёгка разбурыць. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разбури́ть сов., техн. разбуры́ць, рассвідрава́ць;
разбури́ть скалу́ разбуры́ць (рассвідрава́ць) скалу́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разбамбі́ць, -бамблю́, -бамбі́ш, -бамбі́ць; -бамбі́м, -бамбіце́, -бамбя́ць; -бо́мблены; зак., каго-што.
Разбіць, разбурыць бамбёжкай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паразбура́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны і паразбу́рваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.
Разбурыць усё, многае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
несакруша́льны, -ая, -ае (кніжн.).
Такі, якога нельга зруйнаваць, разбурыць; устойлівы.
Несакрушальная воля народа.
|| наз. несакруша́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зруйнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.
Разбурыць, ператварыць у руіны або знішчыць.
|| наз. зруйнава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разру́шить сов.
1. разбуры́ць, мног. паразбу́рваць, паразбура́ць; (развалить) развалі́ць;
2. перен. разбуры́ць, сапсава́ць; (погубить) загубі́ць; (расстроить) расстро́іць;
разру́шить здоро́вье сапсава́ць здаро́ўе;
разру́шить наде́жды разбуры́ць надзе́і;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)