Lótterleben

n -s пусто́е [бесклапо́тнае, распу́снае] жыццё

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

an empty promise

пусто́е абяца́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Záhnlücke

f -, -n пусто́е ме́сца ў ра́дзе зубо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lacuna

[ləˈkju:nə]

n.

1) ляку́на f., прага́л -у m.

2) пусто́е ме́сца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vegetation

[,vedʒəˈteɪʃən]

n.

1) расьлі́ннасьць f.

2) вэгета́цыя f.

а) рост і разьвіцьцё расьлі́наў

б) ма́рнае, пусто́е існава́ньне (чалаве́ка)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

futile

[ˈfju:təl]

adj.

1) дарэ́мны, ма́рны; няўда́лы; бескары́сны

2) нява́жны, малава́жны

3) пусты́; бязмэ́тны

a futile life — пусто́е, бязмэ́тнае жыцьцё

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Lücke

f -, -n

1) пусто́е ме́сца

2) адту́ліна

éine ~ réißen* — прабіва́ць адту́ліну; прычыня́ць шко́ду

3) pl хі́бы, прага́лы (у ведах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vain

[veɪn]

adj.

1) ганары́сты, зазна́йлівы

2) дарэ́мны, ма́рны; бескары́сны

She made vain attempts to reach her sister by telephone — Яна́ рабі́ла дарэ́мныя намага́ньні дазвані́цца да сястры́

3) пусты́, беспадста́ўны

a vain boast — пусто́е самахва́льства

•

- in vain

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пусты́

1. leer;

пусты́ ко́лас táube Ähre;

на пусты́ стра́ўнік auf nüchternen Mágen;

пуста́я кішэ́нь перан. léere Tásche;

◊

мая́ кішэ́нь пуста́я ≈ es ist Ébbe in méiner Tásche;

2. (беззмястоўны) níchtssagend, geháltlos, leer; hohl, hóhlköpfig (пра чалавека);

3. (беспадстаўны) níchtig, nútzlos;

пусты́я сло́вы léere Wórte;

◊

пераліва́ць з пусто́га ў паро́жняе разм. léeres Stroh dréschen*;

з пусты́мі рука́мі mit léeren Händen;

пусто́е ме́сца (пра чалавека) éine Null

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hollow

[ˈhɑ:loʊ]

1.

adj.

1) пусты́, паро́жны, паро́жні

hollow tree — дуплі́стае дрэ́ва

2) глухі́ (пра го́лас, стогн)

3) няшчы́ры, хлусьлі́вы (абяца́ньні); пусты́, непава́жны

4) упа́лы (пра шчо́кі), запа́лы (пра во́чы)

5) гало́дны; худы́

2.

n.

1) пусто́е ме́сца; запа́дзіна, я́міна f.; выбо́іна f. (на даро́зе); дупло́ n. (у дрэ́ве)

2) лагчы́на f., лог -у m.

3.

v.t.

выдзёўбваць (дзі́рку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)