пусто́е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
н.
Н. пусто́е
Р. пусто́га
Д. пусто́му
В. пусто́е
Т. пусты́м
М. пусты́м

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пусто́е сущ. пусто́е, пустяки́ мн.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусто́е ср., сущ. пусто́е, -то́га ср.; глу́пства, -ва ср.; (мелочь) дро́бязь, -зі ж.;

всё э́то пусто́е усё гэ́та пусто́е (глу́пства).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусты́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́ пуста́я пусто́е пусты́я
Р. пусто́га пусто́й
пусто́е		 пусто́га пусты́х
Д. пусто́му пусто́й пусто́му пусты́м
В. пусты́ (неадуш.)
пусто́га (адуш.)		 пусту́ю пусто́е пусты́я (неадуш.)
пусты́х (адуш.)
Т. пусты́м пусто́й
пусто́ю		 пусты́м пусты́мі
М. пусты́м пусто́й пусты́м пусты́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пусты́м-пусты́

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пусты́м-пусты́ пусты́м-пуста́я пусты́м-пусто́е пусты́м-пусты́я
Р. пусты́м-пусто́га пусты́м-пусто́й
пусты́м-пусто́е		 пусты́м-пусто́га пусты́м-пусты́х
Д. пусты́м-пусто́му пусты́м-пусто́й пусты́м-пусто́му пусты́м-пусты́м
В. пусты́м-пусты́ (неадуш.)
пусты́м-пусто́га (адуш.)		 пусты́м-пусту́ю пусты́м-пусто́е пусты́м-пусты́я (неадуш.)
пусты́м-пусты́х (адуш.)
Т. пусты́м-пусты́м пусты́м-пусто́й
пусты́м-пусто́ю		 пусты́м-пусты́м пусты́м-пусты́мі
М. пусты́м-пусты́м пусты́м-пусто́й пусты́м-пусты́м пусты́м-пусты́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пустасло́ў, -о́ва, мн. -о́вы, -о́ваў м. (разм.).

Той, хто гаворыць пустое, нясе лухту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самаспакушэ́нне, -я, н. (кніжн.).

Самападман, беспадстаўная ўпэўненасць у тым, што ўсё добра, паспяхова.

Пустое с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пляву́згаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Гаварыць абы-што, малоць языком без толку, пустое.

|| зак. напляву́згаць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. пляву́зганне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эсплана́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -на́д (спец.).

1. Шырокая вуліца з адеямі пасярэдзіне.

2. Пустое, незабудаванае месца паміж сценамі крэпасці (уст.).

3. Плошча перад вялікім будынкам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вя́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Падаваць час ад часу слабы голас.

2. Гаварыць пустое, не вартае ўвагі.

|| аднакр. вя́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. вя́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)