прыся́га ж. Eid m -es, -e, Schwur m -(e)s, Schwüre;

тэкст прыся́гі Éidesformel f -, -n;

прыся́га на ве́рнасць Tréueid m, Tréueschwur m;

прыво́дзіць да прыся́гі veréidigen vt, unter Eid néhmen*;

дава́ць прыся́гу éinen Eid léisten [áblegen, schwören*];

прыня́ць прыся́гу éinen Eid ábnehmen* (у каго-н. D);

пару́шыць прыся́гу den Schwur bréchen*, éidbrüchig wérden;

пад прыся́гай unter Eid, éidlich;

дава́ць паказа́нні пад прыся́гай unter Eid áussagen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Betéuerung

f -, -en запэўненне, упэўненне; кля́тва, прыся́га

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Méineid

m -(e)s, -e фальшы́вая [ілжы́вая] прыся́га, клятвапарушэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fáhneneid

m -(e)s, -e вае́нная прыся́га

den ~ léisten — прысяга́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sacrament

[ˈsækrəmənt]

n.

1) сакра́мант -у m., тае́мства, та́інства n.

Baptism is a sacrament — Абра́д хрышчэ́ньня — тае́мства

2) не́шта сьвято́е

3) урачы́стае абяца́ньне, прыся́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Schwur

m -s, Schwüre кля́тва, прыся́га

éinen ~ áblegen [léisten, tun*] — пакля́сціся, прыне́сці прыся́гу

éinen ~ bréchen* [verlétzen] — пару́шыць кля́тву [прыся́гу]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

sacred

[ˈseɪkrɪd]

adj.

1) сьвяшчэ́нны, сьвяты́

the sacred altar — сьвяты́ алта́р

2) рэлігі́йны, царко́ўны

sacred writings — рэлігі́йная літарату́ра

sacred music — царко́ўная му́зыка

3) непару́шны

sacred oath — непару́шная прыся́га

4) недатыка́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

adjuration

[,ædʒuˈreɪʃən]

n.

1) нака́з -у, зага́д -у m.

a strong adjuration to the witness to tell the whole truth — мо́цны нака́з сьве́дку, каб каза́ў пра́ўду

2) закліна́ньне n.; прыся́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Eid

m -es, -e кля́тва, прыся́га

éinen ~ léisten [áblegen] — прысяга́ць

éinen ~ schwören — кля́сціся

j-m den ~ ábnehmen* — прыво́дзіць каго́-н. да прыся́гі

den ~ bréchen* — пару́шыць кля́тву [прыся́гу]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

oath

[oʊӨ]

1.

n., oaths

1) прыся́га f.

under oath — пад прыся́гай

to take an oath — браць прыся́гу, прысяга́ць

2)

а) бажэ́ньне n., бажба́ f.

б) пракліна́ньне n., праклён -у m.

2.

v.

1) прысяга́ць

2) бажы́цца; кля́сьціся

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)