перае́мнік

1. (напр. улады) м. Náchfolger m -s, -;

стаць перае́мнікам Náchfolge ántreten*;

2. (спадкаемец) Érbe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

assignee

[ə,saɪˈni:]

n.

1) зако́нны спадкае́мца, перае́мнік право́ў

2) упаўнава́жаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Nchf., Nachf.

= Nachfolger(in) – наступнік (-ца), пераемнік (-ца)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Náchfolger

m -s, -

1) спадкае́мца, спа́дчыннік

2) паслядо́ўнік, перае́мнік, насту́пнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)