Verbum

táumeln

vi (h, s)

1) хіста́цца; дрэ́нна стая́ць на нага́х

er táumelte vor Fréude — у яго́ кружы́лася галава́ [ён п’яне́ў] ад ра́дасці

zu Bóden ~ — пахісну́цца і ўпа́сці

wánken

vi (h, s)

1) хіста́цца, калыха́цца; пахісну́цца, пакалыхну́цца

ihm wánkten die Knie — у яго́ задрыжа́лі кале́ні

er wánkte nach Háuse — ён пайшо́ў хіста́ючыся дадо́му

2) вага́цца, быць нерашу́чым

3) не вы́трымаць (націску)

nicht ~ und nicht wéichen* — цвёрда стая́ць, вы́трымаць