táumeln
vi (h, s)
1) хіста́цца; дрэ́нна стая́ць на нага́х
er táumelte vor Fréude — у яго́ кружы́лася галава́ [ён п’яне́ў] ад ра́дасці
zu Bóden ~ — пахісну́цца і ўпа́сці
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)