Verbum

паслужы́ць

1. díenen vi;

паслужы́ць пры́кладам als Béispiel díenen;

гэ́та паслужы́ла падста́вай (да чаго-н.) das war der Grund (für A);

2. (пэўны час) éine Zeit lang díenen

прычыні́ць​^I (паслужыць прычынай) verúrsachen vt; zúfügen vt;

прычыні́ць шко́ду Scháden zúfügen [ántun*, ánrichten, verúrsachen];

прычыні́ць кло́пат Schereréien máchen [verúrsachen];

прычыні́ць го́ра Kúmmer beréiten

прычыні́цца​^I

1. (паслужыць прычынай чаго-н.) der Grund sein (für A);

2. разм. (здарыцца) geschéhen* vi (s), vórfallen* vi (s), vórkommen* vi (s); passíeren vi (s);

прычыні́лася бяда́ es gescháh [passíerte] ein Únglück

прычы́на ж. Úrsache f -, -n; Grund m -es, Gründe (аснова); Ánlass m -es, -lässe, Veránlassung f -, -en (падстава); Motív n -(e)s, -e, Bewéggrund m (матыў);

прычы́ны вайны́ die Kríegsursachen pl;

ува́жлівая прычы́на ein stíchhaltiger [tríftiger] Grund;

без ува́жнай прычы́ны ein únentschuldigtes Féhlen;

з незразуме́лай прычы́ны aus únerfindlichen Gründen;

паслужы́ць прычы́най der Grund sein (чаго-н., für A)