Verbum

прычыні́цца​^I

1. (паслужыць прычынай чаго-н) der Grund sein (für A);

2. разм (здарыцца) geschéhen* vi (s), vórfallen* vi (s), vórkommen* vi (s); passíeren vi (s);

прычыні́лася бяда́ es gescháh [passíerte] ein Únglück