Verbum

wéihen

vt

1) рэл. асвяча́ць

2) пасвяча́ць

j-n zum Príester ~ — пасвяці́ць каго́-н. у сан святара́

3) (D) адкрыва́ць (каму-н. што-н.), дзялі́цца (з кім-н., чым-н.)

sich éiner Sáche (D) ~ — высок. прысвяча́ць сябе́ яко́й-н. спра́ве

dem Úntergang gewéiht — асу́джаны на (па)гі́бель

Rítter

m -s, -

1) ры́цар;

fáhrender ~ вандро́ўны ры́цар;

zum ~ schlágen* пасвяці́ць у ры́цары;

ein ~ óhne Furcht und Та́del ры́цар без стра́ху і дако́ру;

der ~ von der tráurigen Gestalt ры́цар журбо́тнага во́браза;

ein ~ von der Féder жарт. пісьме́ннік; піса́ка;

ein ~ von der Áhle жарт. шаве́ц;

ein ~ von der Nádel [von der Élle] жарт. краве́ц

2) кавале́р о́рдэна

◊ árme ~ жарт. грэ́нкі