пасвяці́ць¹ гл. свяціць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасвяці́ць

‘пазнаёміць з чым-н. таемным; надаць духоўны сан’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасвячу́ пасвяці́м
2-я ас. пасвяці́ш пасвяціце́
3-я ас. пасвяці́ць пасвяця́ць
Прошлы час
м. пасвяці́ў пасвяці́лі
ж. пасвяці́ла
н. пасвяці́ла
Загадны лад
2-я ас. пасвяці́ пасвяціце
Дзеепрыслоўе
прош. час пасвяці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасвяці́ць³, -вячу́, -ве́ціш, -ве́ціць; -вячо́ны; зак., каго (што) у што.

Надаць які-н. сан, званне з дапамогай пэўных абрадаў.

П. у епіскапы.

|| незак. пасвяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. пасвячэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасвяці́ць

‘да свет’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пасвячу́ пасве́цім
2-я ас. пасве́ціш пасве́ціце
3-я ас. пасве́ціць пасве́цяць
Прошлы час
м. пасвяці́ў пасвяці́лі
ж. пасвяці́ла
н. пасвяці́ла
Загадны лад
2-я ас. пасвяці́ пасвяці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пасвяці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасвяці́ць², -вячу́, -ве́ціш, -ве́ціць; -вячо́ны; зак.

1. гл. свяціць².

2. каго (што) у што. Пазнаёміць з чым-н. патаемным, не ўсім вядомым.

П. сяброўку ў сваю тайну.

|| незак. пасвяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.).

|| наз. пасвячэ́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пасвяці́ць I сов.

1. посвети́ть;

п. ліхта́рыкам — посвети́ть фона́риком;

2. посвети́ть, посия́ть

пасвяці́ць II сов.

1. освяти́ть;

п. ваду́ — освяти́ть во́ду;

2. посвяти́ть; (в духовный сан — ещё) рукоположи́ть;

п. у ры́цары — посвяти́ть в ры́цари;

п. у архімандры́ты — посвяти́ть (рукоположи́ть) в архимандри́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасвяці́ць ​1, ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак.

1. Свяціць, асвятляць каго‑, што‑н. некаторы час. [Камандзір] запаліў ліхтарык, пасвяціў. Бачу, ласуецца наша пушыстая даўгахвостка [лісіца] смажанай курыцай. Няхай. [Пракоп:] — Вазьмі сярнічкі. Пасвеціш мне. Баранавых.

2. Свяціцца, блішчаць некаторы час.

пасвяці́ць ​2, ‑свячу, ‑свеціш, ‑свеціць; зак., каго-што.

1. Правесці абрад, паводле якога надаецца каму‑, чаму‑н. святасць. [Старыя з папом] прайшлі ўсю вуліцу і выйшлі на поле, каб пасвяціць яго. Сабаленка.

2. у што. Пазнаёміць з чым‑н. патаемным, што не ўсім вядома. Пасвяціў мяне ў грыбное таінства Коля Шпакоўскі, хлопец гадоў дваццаці, высокі, тонкі, як маладая таполя. Навуменка.

3. у каго. Уст. Пры дапамозе пэўных абрадаў надаць які‑н. духоўны сан, якое‑н. званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасвяці́ць​I гл. свяціць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пасвяці́ць​II рэл. éinsegnen vt; wéihen vt;

пасвяці́ць у ры́цары zum Rítter schlágen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

свяці́ць¹, свячу́, све́ціш, све́ціць; незак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Выпраменьваць святло.

Цэлы дзень свеціць сонца.

Свеціць, ды не грэе (загадка).

2. Накіроўваць святло так, каб каму-н. было ўсё відаць.

С. ліхтарыкам.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Быць азораным радасцю, шчасцем і пад. (разм.).

Вочы свяцілі радасцю.

|| зак. пасвяці́ць, -свячу́, -све́ціш, -све́ціць (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)