панава́ць

1. (мець уладу) hérrschen vi (над кім-н. чым-н. über A);

2. (узвышацца над чым-н.) dominíeren vi, vt, überrágen vt; vórherrschen vi; vórwiegen* vi, die Óberhand háben (пераважаць);

3. разм. (жыць у раскошы) ein müßiges Lében führen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

vórwalten

vi пераважа́ць; панава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

vórherrschen

vi пераважа́ць, панава́ць, дамінава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

domineer

[,dɑ:mɪˈni:r]

v.i.

дэспаты́чна панава́ць; тыра́ніць; пака́зваць сваю́ перава́гу, браць верх; дамінава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

boil over

а) пабе́гчы (пры кіпе́ньні)

б) не панава́ць над сабо́ю, вы́бухнуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

óbwalten

аддз. vi канц. мець ме́сца, улада́рыць, панава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dominate

[ˈdɑ:mɪneɪt]

v.

1) дамінава́ць, пераважа́ць, мець перава́гу, панава́ць; быць гало́ўным

2) узвыша́цца над мясцо́васьцю; займа́ць кіру́ючае стано́вішча

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dominíeren

1.

vi пераважа́ць; дамінава́ць

2.

vt панава́ць (над чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дамінава́ць

1. (пераважаць) dominíeren vi, vórherrschen vi;

2. (узвышацца над мясцовасцю, панаваць) empórragen vi; thrónen vi (над чым-н. über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hérrschen

vi (über A) панава́ць (над кім-н., над чым-н.), улада́рыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)